Mirjam en Emilio

“Een huis kopen na scheiden is je toekomst, daarna kan je opbouwen.”

Achteraf kan ik zeggen dat ik het instinctief al jaren wel aanvoelde, maar met mijn hoofd kon ik het nog niet beslissen. Je deelt een heel leven en drie prachtige kinderen. Door veel te praten samen, zagen we beiden in dat we als broer en zus leefden, op een heel vriendschappelijke manier. Dan doe je jezelf tekort.

Geen seconde spijt

Eerst was ik nog op zoek naar een andere vorm van een relatie. Ik dacht aan een open relatie en maakte dat ook bespreekbaar. Je wilt op de een of andere manier toch vasthouden aan wat je hebt. We hebben heel wat gesprekken gevoerd. Toen het woord scheiden viel, dacht ik: Ja, dat is het. Van dat besluit heb ik geen seconde spijt.
Emilio zegt nu zelfs dat het het mooiste cadeau is dat ik hem heb gegeven. Hij wilde eerst niet scheiden, maar zag dat het niet anders kon. Inmiddels heeft hij een nieuwe relatie. Dat is oké. Het haalde de druk eraf, want ik voelde me ergens toch wel schuldig, omdat ik de scheiding had geïnitieerd. Ook naar de kinderen toe voelde ik me schuldig.

Papa en mama zijn niet meer verliefd

De dag dat we de kinderen vertelden dat we gingen scheiden, was de ergste dag van mijn leven. We hebben het wel heel bewust gepland en, vanwege het leeftijdsverschil, niet tegelijk verteld. We namen eerst onze dochter Hailey van 5 mee naar de speeltuin. Het was een zonnige dag en we haalden een ijsje voor haar. Toen hebben we gezegd dat we wel van elkaar hielden, maar niet meer verliefd waren. En dat je dan niet meer bij elkaar kan blijven. Krijg ik dan een nieuw bed? was het eerste dat ze vroeg en zo nog wat praktische vragen. Na een paar minuten was ze afgeleid, toen hebben we dat zo gelaten.

Uit elkaar via mediation

Voor ons was het een logische keuze om te scheiden met de hulp van een mediator. Die vonden we via internet, bij Zorgeloosch. Onze bemiddelaar was kundig en betrokken en het voelde vanaf het begin goed. Zij heeft Emilio en mij doen inzien, dat als je elkaar dingen gunt en in gesprek blijft, er heel veel mogelijk is. Dat is voor alle partijen beter. Je zit allebei in een rouwproces en dat loopt niet gelijk op. De ene keer zat Emilio in een dal en was ik positief, de andere keer andersom. Als je dat kunt zien en begrijpen van elkaar, kun je er beter mee omgaan.

Co-ouderschap

Ons hele leven is ingericht op de co-ouderschap waar wij voor hebben gekozen. De kinderen zijn de ene week bij mij, de andere bij hun vader. De eerste weken van het co-ouderschap voelden voor mij als een verscheuring. Echt een pijnlijk en moeilijk proces. Nu went dat. Je krijgt ook een stukje leven terug. Ik kan weer gewoon Mirjam zijn, dat beschouw ik als een cadeautje. Je moet er toch het beste van maken. Blijven janken, daar heeft niemand wat aan.

We waren in gemeenschap van goederen getrouwd. Ik ontvang partneralimentatie. Daar stond Emilio ook op. Alles wat hij nu verdient, hebben we tenslotte samen opgebouwd. Ik gaf hem de ruimte voor een HB0-studie tijdens ons huwelijk naast zijn baan van 40 uur per week. Ik was er toen voor de kinderen. Het heeft te maken met de gezamenlijke keuzes die je maakt. Partneralimentatie en het verdelen van de inboedel is bij ons daarom geen punt van discussie geweest. Emilio gunde mij veel en daar ben ik hem dankbaar voor.